De laatste dagen zijn er veel vraagtekens gezet bij de prestaties van Vingegaard en vooral Pogacar. Helaas is het bij wielrennen gebruikelijk om direct de verklaring in doping te zoeken. Daarbij wordt vaak genegeerd hoezeer de sport de laatste jaren is geprofessionaliseerd.
Maandag 15 juli in het NOS achtuurjournaal (item start op 23:34 minuten) heeft Pol Grootswagers toegelicht welke twee voedingsstrategieën (van de vele meer) de laatste jaren succesvol worden toegepast. Sportarts Guido Vroemen legt daarnaast uit wat er verder nog allemaal gemeten en geoptimaliseerd wordt.
Het mooie aan wielrennen is dat ploegen de laatste jaren heel dicht op de wetenschap en de data zitten. Voor Pol Groostwagers als wetenschapper is dat fantastisch om te zien: je zou willen dat mensen vaker de inzichten van wetenschappelijke bevindingen in de praktijk zouden brengen, om hun gezondheid en prestaties te ondersteunen.
Wielrenners zijn een bijzonder volk. Ze zijn maniakaal bezig met ‘marginal gains’: kleine tweaks om een klein beetje energie te besparen, meer brandstof voorradig te hebben, verzuring een paar tellen uit te stellen, of wat meer aerodynamisch op hun fiets te zitten. Dat alles resulteert in een sport die zich enorm snel ontwikkelt.
Ja, er kleeft een lelijk stigma aan, van jarenlang dopinggebruik. Daar komt de sport niet snel van af, en uiteraard kan niemand garanderen dat er nu niets illegaals gebeurt. MAAR… uit de vele verhalen uit de ‘dopingjaren’ lees je duidelijk terug dat men destijds zo’n beetje alles verkeerd deed. Renners gingen tijdens de Tour stappen en zaten sommige etappes zelfs met een kater op de fiets. Ondenkbaar nu, de sport is enorm veranderd.
Dus: wijs niet gelijk naar doping, maar neem de ontwikkelingen in leefstijl, voeding, materiaal, trainingsleer, etc. in ogenschouw als je K.O.M. tijden gaat vergelijken met historische prestaties.
LINK: https://npo.nl/start/serie/nos-journaal-20-00-uur/seizoen-61/nos-journaal_94427/afspelen